Artemia - historia, zastosowanie i przyszłość pokarmu dla ryb. Przegląd badań

2024-11-13

Podawanie odpowiedniego pokarmu na właściwym etapie życia ryb akwariowych stanowi klucz do ich zdrowia, kondycji i prawidłowego rozwoju, przesądzić może też o sukcesie lub porażce przedsięwzięć hodowlanych. Artemia jest jednym z tych elementów diety ryb, który warto poznać bliżej, choćby ze względu na jej długą historię i niesłabnącą popularność w akwarystyce. Choć sama w sobie jest niewielka, jej wpływ na zdrowie i rozwój ryb może być nieproporcjonalnie duży. W poniższym artykule sprawdzamy co sprawiło, że te niepozorne organizmy stały się jednym z najczęściej wybieranych pokarmów w akwarystyce i jakie gatunki ryb akwariowych skorzystają na dodaniu artemii do ich jadłospisu.

Artemia - co to takiego?

Zacznijmy od podstaw: czym właściwie jest artemia? Najprościej rzecz ujmując jest to maleńka krewetka o segmentowanym ciele i drobnych, delikatnych odnóżach służących do pływania oraz zdobywania pożywienia. Pomimo swoich niewielkich rozmiarów – dorosły samiec mierzy zaledwie 8-10 mm długości, a samica około 10-12 mm – artemia skrywa w sobie ogromny potencjał.

Sam rodzaj Artemia obejmuje wiele gatunków, różniących się między innymi strategiami rozrodczymi. Znajdziemy tu zarówno gatunki rozmnażające się płciowo, jak i takie, które rozmnażają się przez partenogenezę, co pozwala samicom produkować potomstwo bez udziału samców. Klasyfikacja tych małych stworzeń bywa więc wyzwaniem – szczególnie ze względu na rozpowszechnioną nazwę salina, używaną jako ogólne określenie dla różnych gatunków, choć technicznie odnosi się ona do konkretnego rodzaju artemii występującego w regionie Morza Śródziemnego.

Artemia to niezwykle odporne organizmy, które w toku ewolucji przystosowały się do życia w środowiskach o niezwykle wysokim zasoleniu, takich jak słone jeziora czy nadbrzeżne solanki. To właśnie zdolność artemii do przezwyciężenia najbardziej ekstremalnych warunków uczyniła gatunek tak cennym elementem akwakultury. W momencie, gdy warunki drastycznie się pogarszają, artemia wchodzi w stan diapauzy – czyli tworzy cysty, które są w stanie przetrwać nawet skrajne temperatury, susze i niedobory tlenu. W połączeniu ze zdolnością do wznowienia życia po poprawie warunków, artemia okazała się niezastąpionym jak dotąd źródłem naturalnego pożywienia w hodowli ryb akwariowych.

Skąd pochodzi artemia, którą karmimy nasze ryby?

Jak już wspomniano, artemia to organizm o niezwykłej zdolności przetrwania w ekstremalnie zasolonych siedliskach, takich jak słone jeziora, przybrzeżne solniska oraz zarządzane przez człowieka saliny. Do jej naturalnych środowisk zaliczyć możemy regiony na całym świecie, od Wielkiego Jeziora Słonego w USA po zbiorniki wodne w Rosji, Kazachstanie i deltę Mekongu w Wietnamie. Dzięki wysokiej tolerancji na zasolenie – artemia przetrwa w wodach o zasoleniu od 10 do 340 g/l – te maleńkie krewetki zdołały skolonizować miejsca, w których inne organizmy nie mają szansy przetrwać. Ale ich obecność to nie wszystko, liczy się tu także możliwość wzrostu populacji, a ten zależy od odpowiednich warunków, takich jak właściwa temperatura i stężenie soli.

Pomimo ich szerokiej dostępności, pozyskiwanie cyst artemii z natury niesie ze sobą zatem istotne wyzwania ekologiczne. Wielkie Jezioro Słone w Utah pozostaje podstawowym źródłem artemii dla światowej akwakultury, jednakże nadmierne zbiory, w połączeniu z efektami zmian klimatycznych (zmienne poziomy wody i zasolenie) mogą wpłynąć negatywnie na równowagę unikalnego ekosystemu zbiornika. Nadmierne pozyskiwanie artemii, zwłaszcza przy rosnącym globalnym zapotrzebowaniu, wzbudza uzasadnione obawy o trwałość zasobów.

Aby zmniejszyć presję na Wielkie Jezioro Słone, od pewnego czasu dąży się do dywersyfikacji źródeł artemii o inne słone jeziora w Rosji, Kazachstanie czy Chinach. Region Delty Mekongu w Wietnamie stał się przykładem lokalnego modelu zrównoważonej produkcji artemii – cysty są tam zbierane w sposób kontrolowany i regularnie monitorowany przez lokalne władze.

Kolejną innowacyjną odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie jest hodowla artemii w kontrolowanych warunkach. Ważną rolę odgrywa również rozwój nowych technologii zbioru i przetwarzania cyst, które ograniczają ich wpływ na środowisko. Na przykład urządzenia takie jak separator SEP-Art umożliwiają łatwiejsze oddzielanie cyst od naupliusów bez użycia szkodliwych substancji chemicznych. Firmy produkujące artemię wprowadzają także probiotyki wspierające zdrową florę bakteryjną w kulturach, co ogranicza konieczność stosowania antybiotyków.

Z czego wynika popularność artemii jako pokarmu dla ryb?

Artemia ma za sobą bogatą historię jako podstawowy pokarm w akwakulturze i od dziesięcioleci pozostaje nieodzownym elementem w hodowli ryb akwariowych. Jej popularność zaczęła się już w latach 30. XX wieku, gdy odkryto, że stanowi ona doskonałe źródło pożywienia dla larw licznych gatunków ryb, nie tylko ze względu na jej rozmiar, ale i wartości odżywcze. Największą zaletą artemii pozostaje jednak jej dostępność, wygoda w użyciu i wszechstronne zastosowanie. Cysty, czyli spoczynkowe jaja artemii, są łatwo dostępnym i wygodnym źródłem pożywienia dla ryb – wystarczy przechowywać je w odpowiednich warunkach, a będą gotowe do użytku w dowolnym momencie.

Mimo swoich zalet, artemia nie jest jednak idealna – może brakować jej pewnych kluczowych składników odżywczych, zwłaszcza kwasów tłuszczowych omega-3, takich jak DHA i EPA, niezbędnych dla zdrowego wzrostu ryb morskich. Coraz częściej stosuje się w akwakulturze zatem inne organizmy, takie jak wrotki i widłonogi, które naturalnie występują w środowiskach oceanicznych i są bogate w niezbędne kwasy tłuszczowe. Gatunki te okazują się jednak bardziej wymagające w hodowli, co sprawia, że artemia wciąż pozostaje ważnym graczem na arenie pokarmów dla ryb ze względu na jej dostępność i utrzymującą się możliwość zaspokajania stale rosnącego zapotrzebowania branży akwarystycznej.

Wzbogacona artemia - po co i dlaczego?

Wraz z postępem technologicznym i rosnącą wiedzą na temat odżywiania ryb, stale poszukiwane są nowe źródła pokarmu oraz metody jego wzbogacania. Przykładem takich innowacji jest wzbogacona artemia. Mowa tu o starej dobrej artemii, ale uzupełnionej o dodatkowe składniki odżywcze, których brak w jej podstawowej wersji.

Pomysł wzbogacania artemii jest odpowiedzią na brak istotnych składników odżywczych, szczególnie kwasów tłuszczowych omega-3, takich jak EPA, DHA oraz kwasu arachidonowego (ARA), niezbędnych dla prawidłowego wzrostu i odporności larw ryb morskich. Kwasy te wspierają rozwój układu nerwowego, odpornościowego i zdrowia skóry u ryb, a ich brak w diecie może prowadzić do niższej przeżywalności larw oraz gorszej jakości ryb.

Różne techniki wzbogacania pozwalają na dostarczanie rybom bardziej zrównoważonego pokarmu, bogatego nie tylko w białka i tłuszcze, ale również w fosfolipidy, witaminy, antyoksydanty i mikroelementy. Dzięki temu ryby otrzymują wsparcie na poziomie komórkowym – zdrowe błony komórkowe wspierają ich naturalną barwę, co przekłada się na żywe kolory, a także wzmacniają ich odporność na infekcje i choroby.

Istnieje wiele sposobów na wzbogacenie artemii, od gotowych produktów komercyjnych, które są łatwe w użyciu, po bardziej zaawansowane techniki. Jednym z nich jest żywienie artemii mikroalgami bogatymi w kwasy omega-3, drożdżami lub bakteriami, które dostarczają wartościowych lipidów i aminokwasów. Niektórzy hodowcy stosują oleje rybne, np. olej z wątroby dorsza, aby zwiększyć zawartość kwasów tłuszczowych w końcowym produkcie.

Wzbogacona artemia to wiele korzyści, zwłaszcza dla ryb morskich, które naturalnie potrzebują większych ilości kwasów tłuszczowych omega-3. Ryby karmione wzbogaconą artemią nie tylko szybciej rosną, są też bardziej odporne na stres i choroby. Dzięki wyższej zawartości antyoksydantów, witamin i kwasów tłuszczowych, ryby takie mają też wyraźniejsze kolory, co przekłada się na ich zdrowy i atrakcyjny wygląd.

Dla wielu hodowców wzbogacenie Artemii to już nie tylko opcja, ale standardowa procedura. Celem zabiegu jest dostarczenie rybom pełnowartościowego pokarmu, który wspiera ich rozwój na wszystkich etapach życia. Nowoczesne produkty wzbogacające, opracowane na bazie mikroalg i drożdży, nie tylko uzupełniają artemię w niezbędne składniki odżywcze, ale także mogą zawierać dodatkowe substancje, takie jak probiotyki, które wspomagają zdrowie ryb i utrzymanie mikrobiologicznej równowagi w środowisku hodowlanym. Przy obecnych wyzwaniach związanych z ekologią i zrównoważonym rozwojem, wzbogacona artemia oferuje nie tylko lepsze wsparcie odżywcze dla ryb, ale też stanowi sposób na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów akwakultury. Dzięki temu, że procedury wzbogacania mogą również obejmować działania zapobiegające chorobom, wzbogacona artemia może stanowić element długoterminowych strategii zdrowotnych w hodowlach ryb ozdobnych.

Dla jakich ryb artemia?

Artemia przechodzi przez kilka etapów rozwoju, a każdy z nich może być użyteczny jako pokarm dla ryb różnego gatunku i w różnym wieku. Zależy to nie tylko od wartości odżywczych artemii, ale też jej rozmiaru, sposobu poruszania się i ogólnej atrakcyjności jako pożywienia.

Najczęściej stosowane w akwarystyce są świeżo wyklute larwy artemii, zwane naupliusami. Mają one rozmiar i skład odżywczy, który sprawia, że są doskonałym pierwszym pokarmem dla larw wielu gatunków ryb. Niestety, nawet świeżo wyklute nauplie mogą być za duże dla najmniejszych spośród larw ryb ozdobnych. W takich przypadkach hodowcy często zaczynają od jeszcze mniejszych pokarmów, takich jak wrotki, a artemię wprowadzają dopiero wtedy, gdy ryby podrosną. Nauplie artemii również można wzbogacać, co pozwala na dostarczenie rybom pełniejszego zestawu składników odżywczych.

Po początkowym stadium naupliusów artemia przechodzi przez inne etapy, które także okazują się przydatne w hodowli ryb. Starsze osobniki artemii, charakteryzujące się większym rozmiarem i nieco innym profilem odżywczym, lepiej odpowiadają potrzebom energetycznym większych ryb. Dorosła artemia, taka jak ta sprzedawana w sklepie Raw PetFood w wersji mrożonej, stanowi sycący posiłek będący bogatym źródłem białka i energii dla rosnących i dorosłych już ryb.

Dekapsulowane cysty to jeszcze jedna wersja artemii. Uzyskuje się ją po usunięciu zewnętrznej osłony cysty. Pozbawione cysty czyste embriony są szczególnie pożywne. Można je dodawać do diety lub stosować jako samodzielny, wysokoenergetyczny pokarm. Dekapsulowane cysty sprawdzają się jako pożywienie dla rozmaitych ryb na różnych etapach życia, są także łatwe w przechowywaniu i użytkowaniu, co sprawia, że są popularne w hodowlach komercyjnych.

Głównymi beneficjentami diety opartej na artemii są ryby, które naturalnie żywią się drobnym pokarmem. Dobrym przykładem są tu koniki morskie, które ze względu na swój specyficzny, długi pyszczek, nie są przystosowane do jedzenia suchych pokarmów, jak płatki czy granulki. W przypadku licznych gatunków ryb wzbogacona artemia podawana jako pokarm wspiera ich szybki wzrost oraz zwiększa przeżywalność, dostarczając przy tym składników potrzebnych do wykształcenia intensywnych kolorów i charakterystycznych wzorów.

Do ryb, dla których korzystne jest podawanie pokarmu z udziałem artemii, należą te wymienione poniżej:

Akara błękitna (Andinoacara pulcher)
Akara pomarańczowowopłetwa (Andinoacara rivulatus)
Akara z Maroni (Cleithracara maronii)
Akarka czerwonobrzucha - wiśniowa (Laetacara dorsigera)
Babka złota (Brachygobius doriae)
Badis bengalski (Dario dario)
Barwniak czerwonobrzuchy (Pelvicachromis pulcher)
Bass słoneczny, Słonecznica pstra (Lepomis gibbosus)
Błyszczyk parański (Moenkhausia sanctaefilomenae)
Bocja indochińska (Syncrossus berdmorei)
Bocja Kubotai (Botia Kubotai)
Bocja mysia, Bocja syjamska (Yasuhikotakia morleti)
Bocja pręgowana (Botia striata)
Bocja siatkowana (Botia almorhae, Botia lohachata)
Bocja szara, Bocja modesta (Yasuhikotakia modesta)
Bocja tygrysia (Syncrossus helodes)
Bocja wspaniała (Chromobotia macracanthus)
Bojownik bezbronny (Betta imbellis)
Bojownik wspaniały (Betta splendens)
Bojownik wspaniały (Betta splendens)
Brzanka Denisona (Sahyadria denisonii)
Brzanka sumatrzańska, Brzanka mszysta, Brzanka zielona (Puntigrus tetrazona)
Brzanka odeska, Brzanka dwuplama (Pethia padamya)
Brzanka różowa (Pethia conchonius)
Brzanka wysmukła (Puntius titteya)
Buszowiec ostropyski, Buszowiec lamparci (Ctenopoma acutirostre)
Bystrzyk Amandy (Hyphessobrycon amandae)
Bystrzyk barwny (Hyphessobrycon eques)
Bystrzyk cytrynowy, Bystrzyk pięknopłetwy (Hyphessobrycon pulchripinnis)
Bystrzyk czerwony (Tetra czerwona)
Bystrzyk kolumbijski, Tetra kolumbijska (Hyphessobrycon columbianus)
Bystrzyk Ozdobny (Hyphessobrycon bentosi)
Bystrzyk Pereza, Bystrzyk czerwonoplamy (Hyphessobrycon erythrostigma)
Cierniooczek długonosy (Acantopsis dialuzona)
Cierniooczek Kuhla (Pangio semicincta)
Czerwieniak dwuplamy (Hemichromis guttatus)
Czerwieniak kongijski (Hemichromis lifalili)
Danio erythromicron (Celestichthys erythromicron)
Danio lamparci (Brachydanio rerio var. frankei)
Danio malabarski (Devario malabaricus)
Danio pręgowany, zebra (Brachydanio rerio)
Danio tęczowy (Brachydanio albolineata)
Długonos ciernisty, Węgorzyk ciernisty, Węgorek, Ostronos (Macrognathus aculeatus)
Drewniak dwubarwny (Bunocephalus coracoideus)
Drobnotka nadobna (Neoheterandria elegans)
Drobnoustek Beckforda, Drobnoustek ozdobny (Nannostomus beckfordi)
Drobnoustek obrzeżony (Nannostomus marginatus)
Fantom czarny, Barwieniec czarny (Hyphessobrycon megalopterus)
Fantom czerwony, Barwieniec czerwony (Hyphessobrycon sweglesi)
Garra panda (Garra flavatra)
Garra rufa, Brzana ssąca, Cudak Kamienny
Gupik endlera (Poecilia wingei)
Gupik, Pawie oczko, Gupik pawie oczko (Poecilia reticulata)
Gurami całujący (Helostoma temminkii)
Gurami czekoladowe (Sphaerichthys osphromenoides)
Gurami dwuplamisty (Trichopodus trichopterus)
Gurami samuraj (Sphaerichthys vaillanti)
Gurami syjamski, Gurami wężowy (Trichopodus pectoralis)
Hokejówka amazońska (Thayeria boehlkei)
Kardynałek chiński (Tanichthys albonubes)
Kirysek czarny (Corydoras aeneus sp.)
Kirysek karłowaty, Kirysek sierpoplamy (Corydoras hastatus)
Kirysek kolumbijski (Corydoras metae)
Kirysek malutki (Corydoras habrosus)
Kirysek panda, Kirysek pandowaty (Corydoras panda)
Kirysek Sterby (Corydoras Sterbai)
Kirysek strumieniowy, Kirysek pasiasty (Corydoras arcuatus)
Kirysek trójpręgi (Corydoras trilineatus)
Kirysek wspaniały – mozaikowy (Corydoras haraldschultzi)
Kolcobrzuch dwuplamy (Dichotomyctere ocellatus, syn. Tetraodon biocellatus)
Kolcobrzuch karłowaty (Carinotetraodon travancoricus)
Kolcobrzuch zielony (Tetraodon nigroviridis)
Księżniczka z Burundi (Neolamprologus brichardi)
Labeo, Grubowarg zielony (Epalzeorhynchos frenatum)
Loricaria red lizard, L010a, Zbrojnik czerwony (Rineloricaria sp. red)
Microrasbora kubotai (Microdevario kubotai)
Miedzik obrzeżony (Hasemania nana)
Modrook Gertrudy (Pseudomugil gertrudy)
Furcatus, Modrook słoneczny (Pseudomugil furcatus)
Mruk Petersa, Trąbonos (Gnathonemus petersii)
Muszlowiec wielopręgi (Neolamprologus multifasciatus)
Naskalnik dickfelda (Julidochromis dickfeldi)
Naskalnik Marliera (Julidochromis marlieri)
Naskalnik Regana (Julidochromis regani)
Naskalnik wężogłowy (Julidochromis transcriptus)
Neon czarny, Bystrzyk Axelroda (Hyphessobrycon herbertaxelrodi)
Neon Czerwony (Paracheirodon axelrodi)
Neon Innesa, Neon tetra (Paracheirodon innesi)
Neon zielony, Neon simulans, Bystrzyk błękitny (Paracheirodon simulans)
Niebiański Danio Perłowy (Danio margaritatus)
Pielęgnica Meeka (Thorichthys meeki)
Pielęgnica miodowa (Archocentrus multispinosus)
Pielęgnica nikaraguańska (Hypsophrys nicaraguensis)
Pielęgnica papuzia (Parrot Cichlid)
Pielęgniczka Agassiza (Apistogramma agassizii)
Pielęgniczka Kakadu (Apistogramma cacatuoides)
Pielęgniczka Ramireza (Mikrogeophagus ramirezi)
Pielęgniczka żółta, Borella, Reitziga (Apistogramma borellii)
Płaskobok tępogłowy, Płaskobok ozdobny (Metynnis hypsauchen, Metynnis argenteus)
Prętnik trójbarwny, Prętnik miodowy (Trichogaster chuna)
Półdziobek karłowaty, Półdziubek, Półdzióbek (Dermogenys pusilla)
Proporczykowiec Gardnera (Fundulopanchax gardneri gardneri)
Pstrążenica marmurkowa, Topornica marmurkowa (Carnegiella strigata)
Pyszczak hełmiasty (Cyphotilapia frontosa)
Pyszczak moorii (Cyrtocara moorii)
Pyszczak niebieski (Pseudotropheus socolofi)
Razbora espei (Trigonostigma espei)
Razbora Hengela (Trigonostigma hengeli)
Razbora Hengela (Trigonostigma hengeli)
Skalar, Żaglowiec (Pterophyllum scalare)
Żaglowiec wysoki, Altum, Skalar wysoki, Skalar właściwy, olbrzymi (Pterophyllum altum)
Skrzeczyk karłowaty (Trichopsis pumila)
Sum indyjski, Długowąs azjatycki, Sum wędrujący, Workoskrzel azjatycki (Heteropneustes fossilis)
Tęczanka Wernera, Tęczanka filigranowa (Iriatherina werneri)
Wielkopłetw wspaniały (Macropodus opercularis)
Zagrzebka afrykańska, Suszec Gunthera (Nothobranchius guentheri)
Zagrzebka Rachowa, Suszec Rachowa (Nothobranchius rachovii)
Zbrojnik zebra (Hypancistrus zebra)
Ziemiojad orange head Tapajos, Ziemiojad red head (Geaophagus sp. orange head)
Zmienniak plamisty, Platka, Platynka (Xiphophorus maculatus)
Żółtaczek indyjski (Etroplus maculatus)
Zwinnik Blehera (Hemigrammus bleheri)
Zwinnik jarzeniec (Hemigrammus erythrozonus)

Różne stadia artemii trafiają w potrzeby żywieniowe różnych ryb, na różnych etapach życia. Młode larwy ryb najlepiej radzą sobie z najmniejszymi naupliusami. Dorosłe ryby mogą korzystać z dorosłej artemii jako uzupełnienia diety, choć przeważnie w mniejszych ilościach niż w fazie wzrostu, gdy ich zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze było najwyższe.

Nie każda ryba jest jednak w stanie skorzystać na diecie opartej na artemii, nawet tej wzbogaconej. Niektóre gatunki ryb mają bardzo małe pyszczki i świeżo wyklute larwy artemii mogą być dla nich po prostu za duże. W takich przypadkach stosuje się inne pokarmy początkowe. Poza rozmiarem istotne są również preferencje żywieniowe i specyfika trawienia – niektóre ryby wolą inne pokarmy lub ich układ trawienny nie jest przystosowany do artemii. Wrotki czy mikroalgi mogą okazać się lepszym wyborem dla niektórych ryb, zwłaszcza gdy zależy nam na jak najdokładniejszym odwzorowaniu ich naturalnej diety. Przy wyborze pokarmu dla konkretnej ryby warto zatem wziąć pod uwagę jej wielkość, etap rozwoju i indywidualne preferencje żywieniowe.

Przyszłość artemii

Wraz z rozwojem akwakultury w latach 60. i 70., zapotrzebowanie na artemię wzrosło dramatycznie, prowadząc do okresowego deficytu cyst i gwałtownego wzrostu ich cen. Ten kryzys wywołał swoistą „gorączkę artemii” – naukowcy i hodowcy ryb zaczęli intensywnie poszukiwać nowych źródeł oraz skuteczniejszych metod pozyskiwania i przechowywania krewetek solankowych. W rezultacie branża akwakultury przeszła istotne zmiany technologiczne, mające na celu efektywniejsze wykorzystanie zasobów artemii.

Artemia przeszła już długą drogę od początków jej wykorzystania w akwakulturze, lecz jej historia jeszcze się nie skończyla. Choć te maleńkie stworzenia wydają się proste, skrywają ogromny potencjał, który naukowcy stale zgłębiają, odkrywając nowe metody i technologie mające na celu optymalizację ich wartości dla przemysłu akwarystycznego. Przyszłość artemii wygląda obiecująco – zdaje się być pełna innowacji i dalszych badań nad dostosowaniem pokarmu do różnorodnych potrzeb larw i dorosłych ryb hodowlanych.

Jednym z kluczowych wyzwań jest dostosowanie rozmiaru naupliusów artemii do wymagań mniejszych larw ryb ozdobnych. Badacze eksperymentują z selektywną hodowlą, starając się stworzyć odmiany artemii produkujące mniejsze larwy. Oprócz selekcji gatunków, bada się wpływ takich czynników jak temperatura i zasolenie podczas wylęgu na kontrolę wielkości naupliusów. Celem jest uzyskanie idealnego rozmiaru i jednoczesne wzbogacenie tych mniejszych form o ważne składniki odżywcze.

Ale przyszłość artemii to nie tylko kontrola jej rozmiarów. Badania nad jej wartością odżywczą doprowadziły do opracowania metod wzbogacania artemii o istotne dla rozwoju ryb substancje – od kwasów omega-3 po witaminy i minerały. Istnieje również możliwość bioenkapsulacji substancji takich jak immunostymulanty, leki, a nawet antybiotyki. Naukowcy już teraz badają sposoby na to, by artemia w przyszłości pełniła rolę dostawcy jeszcze innych pożądanych substancji do organizmów ryb. Dostarczając immunostymulantów i leków, takich jak florfenikol czy metronidazol, artemia mogłaby zwiększać odporność larw na infekcje i wspierać ich zdrowie już na najwcześniejszych etapach rozwoju.

Kolejnym obszarem badań jest optymalizacja mikroflory artemii. Badacze szukają sposobów na zastąpienie potencjalnie szkodliwej flory bakteryjnej w hodowlach artemii, stosując mieszanki probiotyczne. Może to być także sposób na dalszą poprawę efektywności hodowli, pozwalający na uzyskanie zdrowszych ryb bez potrzeby stosowania agresywnych antybiotyków.

Innym nowatorskim zastosowaniem jest możliwość wykorzystania artemii jako żywego filtra. Artemia żywi się nadmiarem składników odżywczych w wodzie, dzięki czemu pomaga w utrzymaniu czystości w systemach hodowli ryb, co czyni cały proces bardziej zrównoważonym. Przyszłość artemii zdaje się więc pełna innowacji i wygląda na to, że nowe badania i technologie będą wciąż rozszerzać jej zastosowanie w akwakulturze.

Artemia, choć niewielka i z pozoru prosta, odgrywa ogromną rolę w świecie akwakultury. Dzięki nowoczesnym metodom wzbogacania, artemia pozostaje niezastąpionym elementem w diecie ryb akwariowych wspierając ich zdrowy rozwój i wzrost oraz podnosząc estetykę intensyfikując barwy i witalność ryb. Mimo licznych postępów w produkcji pokarmów dla ryb i mnożących się alternatyw, unikalne cechy artemii nadal czynią ją popularnym wyborem, szczególnie dla gatunków ryb morskich.

Patrząc na rolę Artemii w ekosystemie, widzimy coś więcej niż tylko jej wartość w akwakulturze. Artemia ma niezwykłą zdolność przystosowania się do trudnych warunków i może funkcjonować w ekstremalnie zasolonych środowiskach. Dzięki temu wpływa na równowagę ekosystemów, w których żyje, regulując populacje alg i wpływając na procesy związane z produkcją soli. Rola artemii stanowić może przypomnienie o tym, jak wszystko w naturze jest ze sobą powiązane i nawet najmniejsze organizmy mają swoje miejsce w ekosystemie, inspirując nas do jeszcze głębszego zrozumienia i docenienia złożoności naszego świata.

Bibliografia:

Chen, J. Y., Zeng, C., Jerry, D. R., & Cobcroft, J. M. Recent advances of marine ornamental fish larviculture: Broodstock reproduction, live prey and feeding regimes, and comparison between demersal and pelagic spawners
Dhont, J., Dierckens, K., Støttrup, J., Van Stappen, G., Wille, M., & Sorgeloos, P. Rotifers, Artemia, and copepods as live feeds for fish larvae in aquaculture
El-Sayed, H. S., Ghonim, A. Z., El-Khodary, G. M., El-Sheikh, M. A., & Khairy, H. M. Application of enriched Cyclops abyssorum divergens with mixed algal diet compared to Artemia franciscana for improving larval growth and body composition of Dicentrarchus labrax
Madkour, K., Dawood, M. A. O., & Sewilam, H. The use of Artemia for aquaculture industry: An updated overview
Takeshi, W., Oowa, F., Kirama, C., & Fujita, S. Nutritional Quality of Brine Shrimp, Artemia salina, as a Living Feed from the Viewpoint of Essential Fatty Acids for Fish
Hill M., Pernetta A., Crooks N. Size Matters: A Review of Live Feeds Used in the Culture of Marine Ornamental Fish